Γιλμάζ Γκιουνέι, ο αληταράς, το κουρδόσπερμα, ο βρωμοανατολίτης ο Κομμουνιστής !!!

Με αυτά τα λόγια ο τουρκικός τύπος υποδέχτηκε το 1982 τη βράβευση με το Χρυσό Φοίνικα των Καννών και την παγκόσμια αναγνώριση του Γιλμάζ Γκιουνέϊ. Ενός μεγάλου Κούρδου σκηνοθέτη ακτιβιστή και επαναστάτη που την προηγούμενη χρονιά είχε δραπετεύσει από τις περιβόητες τουρκικές φυλακές, όπου εξέτιε ποινή 18 ετών.
Γεννημένος το 1937 έξω από τα Άδανα από μια πολύ φτωχή οικογένεια, κατόρθωσε να σπουδάσει νομικά στο πανεπιστήμιο της Άγκυρας και οικονομικά σε αυτό της Κωνσταντινούπολης.
Αφού ασχολήθηκε για λίγο με τη λογοτεχνία γρήγορα στράφηκε ως ηθοποιός στον κινηματογράφο όπου και σημείωσε τεράστια επιτυχία.

Κάποια στιγμή δημιούργησε δική του κινηματογραφική εταιρία και ως σκηνοθέτης πλέον άρχισε να γυρίζει ριζοσπαστικές κοινωνικές ταινίες και να μεταβληθεί σε σύμβολο των κοινωνικών αγώνων. Πληρώνοντας έτσι ένα βαρύ τίμημα με συνεχείς διώξεις και φυλακίσεις. Γιατί ο άνθρωπος τα πίστευε και αγωνιζόταν γι’ αυτά που έδειχνε στις ταινίες. (όχι σαν τον Κλιντ Ίστγουντ που μας πουλάει προβληματισμό ενώ ξύνει τ’ αρχίδια του και ψηφίζει Μπους και Τράμπ!).
Μετά από τόσες ταλαιπωρίες και φυλακίσεις τον άρπαξε και ο καρκίνος και το 1984 σε ηλικία 47 ετών και ενώ ετοιμαζόταν να γυρίσει ταινία με ελληνικό θέμα ο Γιλμάζ Γκιουνέϊ μας εγκατέλειψε αφήνοντάς μας όμως μια πολύ σπουδαία κινηματογραφική και αγωνιστική παρακαταθήκη

 Σημαντικότερες ταινίες του: ΄

                   Ο ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ (ΑRKADAS) 1974

          

 

 
 

Ένας παράξενος φίλος επισκέπτεται έναν πλούσιο αρχιτέκτονα και την οικογένεια του καταφέρνοντας να διαβρώσει την τάξη τους.

 

                        ΤΟ ΚΟΠΑΔΙ (SURU) 1977

Μια οικογένεια βοσκών μεταφέρει τα πρόβατά της από το χωριό στην πρωτεύουσα, αντιμετωπίζοντας την εκμετάλλευση και την αδιαφορία του περίγυρου καθώς και τη στενοκεφαλιά και τις ξεπερασμένες αντιλήψεις ενός αυταρχικού πατέρα. Η ταινία γυρίστηκε από το βοηθό του με σενάριο και οδηγίες του Γιλμάζ από τη φυλακή.

 

                                 Ο ΔΡΟΜΟΣ (YOL) 1982 

Πέντε κρατούμενοι παίρνουν άδεια από τις φυλακές και ξεκινούν για τα σπίτια τους. Ο Γκιουνέι μέσα από την πορεία τους μας δίνει μιαν εικόνα της κατάστασης (πολιτικής και κοινωνικής) στην Τουρκία του Εβρέν. Μεγάλο βραβείο του Φεστιβάλ Καννών. O σκηνοθέτης είχε δραπετεύσει την προηγούμενη χρονιά από τις περιβόητες τουρκικές φυλακές όπου εξέτιε ποινή 18 ετών. Η ταινία γυρίστηκε στη Γαλλία.

 

 

                               Ο ΤΟΙΧΟΣ (DUVAR) 1983

 

 Στις κεντρικές φυλακές της Αγκυρας ένας θάλαμος παιδιών επαναστατεί ζητώντας καλύτερη μεταχείριση. Αστυνομικοί, πυροσβέστες και δεσμοφύλακες εισβάλλουν τελικά και χτυπάνε τα παιδιά.«Όλα όσα αφηγείται αυτή η ταινία είναι μνήμες αληθινών γεγονότων. Την αφιερώνω σ' αυτούς, που µε αίμα, φωτιά και δάκρυα, αναζήτησαν το φως και το νερό μέσα στο σκοτάδι των τοίχων». Σ' αυτήν την ταινία - ντοκουμέντο του Γκιουνέι, κύριοι πρωταγωνιστές όπως είπε ο ίδιος, είναι τα παιδιά. Και αυτή η ταινία γυρίστηκε στη Γαλλία.